به گزارش معاونت پژوهش مدرسه، سی و پنجمین جلسه ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز پنجشنبه 2 اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت 10 صبح، دعای هجدهم توسط خانم نجباء در اسکای روم برگزار شد.

خانم نجباء از اساتید و همکاران کتابخانه به ارائه شرح دعای هجدهم با موضوع"دعای حضرت در هنگامی که خطری از ایشان می‌گذشت یا حاجتشان زودتر برآورده می‌شد "فراز 1 تا 3 پرداخت. جلسه چنین گذشت:

این دعا در عین کوتاه بودن، حاوی مطالب بسیار گرانبهای معرفتی می‌باشد که تفکر و تدبر در آن می‌تواند تغییرات عمیق بینشی در انسان را موجب شود.

در این دعا امام سجاد علیه‌السلام پس از حمد الهی بر سرنوشتی که خداوند مقرر فرموده، و بلایی که از او مرتفع کرده، از خداوند تقاضا می‌کنند که عافیتی که به واسطه‌ی رحمت الهی بهره و نصیبشان شده فقط در این دنیا محدود نشده و مشمول عافیت اخروی هم باشند. زیرا گاهی ممکن است انسان هنگامی که به خواسته‌اش می رسد و آنچه که محبوب اوست، برایش حاصل می‌شود موجب بدبختی و شقاوتش گردد و همین امر مکروه که از او رفع شده موجب سعادت فرد دیگری شود. با این بینش عقل و شرع حکم می کند که انسان امری که آثاری ماندگار و عاقبتی فنا ناپذیر (عاقبته البقاء) دارد را بر امری که ناراحتی آن پایان پذیر و عاقبتش نیستی (عاقبته الفناء) می‌باشد ترجیح داده و مقدم بدارد .در بیان امام سجاد علیه‌السلام در این دعا آنچه باقی ماندنی است بسیار زیاد و آنچه از بین رفتنی است اندک می‌باشد. لذا به واسطه‌ی این نوع نگاه بینشی عمیق و عاقبت اندیشانه نسبت به مشکلات و ابتلائات دنیوی برای انسان حاصل می‌شود.

• < قبلی
• بعدی >