به گزارش معاونت پژوهش مدرسه، شصت وپنجمین جلسه ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز چهارشنبه 30 آذر ۱۴۰۰ ساعت 8 صبح، در اسکای روم برگزار شد. استاد کاویانی به ارائه شرح ادامه ی دعای بیست و پنجم با موضوع «دعای آن حضرت است برای فرزندانش که بر آنان درودباد»؛ فراز سوم دعا پرداختند. جلسه چنین گذشت:

در ابتدای جلسه صوت صلوات امام سجاد علیه السلام پخش شد و خانم ناطقیان خلاصه ای از نکات مهم جلسات قبل را مطرح کردند. در ادامه استاد کاویانی بیان نمودند دوستانی که علاقمند به پژوهش هستند می توانند یک دستورالعمل تربیتی را برای تربیت نسل از این دعا استخراج کنند.

استاد کاویانی شرح فراز جدید را بیان نمودند:

فراز 3:« وَ اجْعَلْهُمْ أَبْرَاراً أَتْقِيَاءَ بُصَرَاءَ سَامِعِينَ مُطِيعِينَ لَكَ ، وَ لِأَوْلِيَائِكَ مُحِبِّينَ مُنَاصِحِينَ ، وَ لِجَمِيعِ أَعْدَائِكَ مُعَانِدِينَ وَ مُبْغِضِينَ ، آمِينَ »

آنان را نیکوکار، پرهیزکار، بصیر و بینا، شنوا و فرمان‌بردار خود و نسبت به دوستانت عاشق و خیرخواه و در ارتباط با دشمنانت، سرسخت و کینه‌ورز، قرار ده.

همان طور که در جلسه ی قبل اشاره شد لازم است دعا با آدابش قرائت شود. از آداب دعا این است که انسان با طهارت و وضو باشد و دعا با حضور قلب، در مواقع خاص و با حزن و طلب از خداوند متعال خوانده شود.

از این فراز ویژگی هایی برای فرزند در قبال خداوند درخواست می شود نه در قبال والد. کلمه ی ابرار در این فراز جمع بِر می باشد و به معنای احسان و نیکی است. بر و نیکی ای مد نظر است که در رابطه با خداوند می باشد. در آیه ی 177 سوره ی بقره می فرماید : « لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ »

در آیات قرآن مصادیق بِر در ساحت های مختلف تربیتی بیان شده است. یکی از از مصادیق بِر می توان به ایمان به غیب، انفاق مال، اقامه ی نماز، دادن زکات، وفای به عهد، صبر در سختی ها، دادن صدقه و تقوا اشاره کرد. بنابراین باید فرزندان با این ملاک ها و مصادیق تربیت شوند.

تقوا به معنی خویشتن داری نفس در قبال آن چه موجب خشم خداوند می شود است. بصیرت جایگاه بسیار مهمی در تربیت دارد و ما قبل از فرزندان خود باید به این ویژگی ها آراسته باشیم. مهارت گوش دادن خود مقدمه ی درست فهمیدن است و درست فهمیدن نیز موجب اطاعت می شود.

امام صادق علیه السلام می فرمایند: «رَحِمَ اَللَّهُ مَنْ أَعَانَ وَلَدَهُ عَلَى بِرِّهِ قَالَ قُلْتُ كَيْفَ يُعِينُهُ عَلَى بِرِّهِ قَالَ يَقْبَلُ مَيْسُورَهُ و....» (الکافي  ,  جلد۶  ,  صفحه۵۰)

خدا رحمت کند کسی را که فرزندش را بر نیکی یاری کند و از امام می پرسند چگونه؟ ایشان می فرمایند: آن چه انجامش برای فرزند ممکن است را از او بپذیرد و.... .

اهداف تربیت دینی خود دارای تقسیم بندی است:

1. هدف غایی: عبودیت و بندگی.

2. هدف میانی: مانند بِر و تقوا و غیره.

خانم ناطقیان نیز در ادامه ضمن پاسخ به سوال یکی از حضار محترم، در پایان، دعا فرمودند و جلسه به اتمام رسید.

• < قبلی
• بعدی >