به گزارش معاونت پژوهش مدرسه صد و بیستمین جلسه ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز یکشنبه 17 اردیبهشت1402 ساعت 16، در نرم افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت است هنگامی که به خداى عزوجل پناه می برد »(دعای28) برگزار گردید.

در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد علیه السلام از مجموعه ی صلوات بر حجج طاهره علیهم السلام، خانم ناطقیان ضمن تشکر از دست اندرکاران این جلسات مخصوصا خانم شاهرخ طهرانی به بیان مقدمه ای در شرح دعای جدید پرداختند:

قرار ما بر این بود که از دعاهای صحیفه ی سجادیه در سبک زندگی خود بهره ببریم و از جمله ی آن ها فزع به درگاه الهی است. خدا و دیگر هیچ و این مهم در گروی انقطاع از دیگران و وصل به او شدن می باشد. تمام دستورات الهی در باب عقاید، احکام و اخلاق نیز بر همین محور شکل گرفته اند و انقطاع به معنای استقلالی نداشتن اسباب است.

در ادامه استاد کاویانی ترجمه ی فرازهای جدید را بیان فرمودند:

فراز 1: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَخْلَصْتُ بِانْقِطَاعِي إِلَيْكَ»

خدایا! بر بریدنم از غیر و پیوستنم به تو، خود را خالص و پاک کردم.

فراز2: «وَ أَقْبَلْتُ بِكُلِّي عَلَيْكَ»

و با تمام وجودم به حضرتت روی آوردم.

فراز 3: «وَ صَرَفْتُ وَجْهِي عَمَّنْ يَحْتَاجُ إِلَى رِفْدِكَ»

و از کسی که نیازمند عطای توست قطع امید کردم.

فراز 4: «وَ قَلَبْتُ مَسْأَلَتِي عَمَّنْ لَمْ يَسْتَغْنِ عَنْ فَضْلِكَ»

و درخواستم را از آن‌که از احسان تو بی‌نیاز نیست، برگرداندم.

فراز 5: «وَ رَأَيْتُ أَنَّ طَلَبَ الُْمحْتَاجِ إِلَى الُْمحْتَاجِ سَفَهٌ مِنْ رَأْيِهِ وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِهِ .» .

و دیدم که حاجت خواستن نیازمند از نیازمند، نتیجۀ سبکی رأی و گمراهی عقل اوست.

فراز 6: «فَكَمْ قَدْ رَأَيْتُ يَا إِلَهِي مِنْ أُنَاسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا ، وَ رَامُوا الثَّرْوَةَ مِنْ سِوَاكَ فَافْتَقَرُوا ، وَ حَاوَلُوا الِارْتِفَاعَ فَاتَّضَعُوا»

ای خدای من! چه بسیار انسان‌ها دیدم که با تکیه به غیر تو، عزّت خواستند ولی خوار شدند؛ و از غیر تو درخواست ثروت کردند، اما به تهی‌دستی نشستند؛ و آهنگ بلندی کردند، ولی پست شدند.

در ادامه استاد باقری به شرح فرازهای دعای جدید پرداختند:

فراز اول: فزع در باب تفعل به معنای با تمام وجود پناه بردن است. امام علی علیه السلام در روایتی می فرمایند: در سختی ها به خداوند پناه ببرید. امام سجاد علیه السلام در این دعا به ما می آموزند که چطور در همه ی حالات به خداوند پناه ببریم. با خالص کردن تمام وجود از هرچیزی غیر پروردگار با انقطاع از غیر خدا. ارتباط با خدا دارای مراتب و مراحلی است که اخلاص یکی از مهم ترین آن ها و از اسرار الهی است و خدا آن را در قلب عباد محبوب خود قرار می دهد. اوج این اخلاص مقام مخلَص بودن است که در این جایگاه دیگر جایی برای شیطان وجود ندارد. أخلِص تَنِل؛ از بیانات حضرت امیر علیه السلام است که رسیدن در گروی اخلاص است. راهکار اخلاص در فراز اول، انقطاع و پیوستن به خداوند و گسستن از غیر او بیان می شود. نکته ی مهم این دعا آن است که کلام امام معصوم علیه السلام می باشد و برای کسانی که طریق توحید را نپیمودند ادعای بزرگی است. در عای 27 نکته ای مطرح شد که خدایا تمام سعی و تلاش من را در در راه خودت قرار بده و این فراز به انقطاع الی الله اشاره دارد و آن را تفصیل می دهد. قرآن کریم نیز در آیه ی 8 سوره ی مزمل خداوند می فرماید: تبتل إلیه تبتیلا؛ که یه انقطاع اشاره می کند. انقطاع مطلوب چهارده معصوم علیه السلام می باشد و تمام شئون حیات انسان را در بر می گیرد.

فراز دوم: إقبال به معنای مجهت وجهی نحوه؛ رویم را به سوی او برگرداندم. اقبال در این فراز تمام ابعاد و اجزای جسم و روح انسان را در بر می گیرد و شامل عدم توجه به اسباب می شود .

فراز سوم: صرف با عن متعدی شده است و به معنای چرخاندن و گرداندن است. این فراز به فقر و احتیاج ماسوی الله اشاره دارد.

فراز چهارم: قلب نیز به معنای روی گرداندن و چرخاندن می باشد اما گرداندن در کلمه ی قلب شدت بیشتری دارد.

فراز پنجم: رأی ناظر به دو معنای رویت با قلب و باطنی است و رویت بصر که انسان را به علم و آگاهی می رساند.

در پایان خانم ناطقیان دعا فرمودند و جلسه خاتمه یافت.

• < قبلی
• بعدی >