به گزارش معاونت پژوهش مدرسه صد‌و‌سی‌و‌هشتمین جلسه‌ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه‌ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز دوشنبه 24 مهرماه 1402 ساعت 16، در‌ نرم‌افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت است در ذكر توبه و درخواست آن از پروردگار»(دعای31) برگزار گردید. در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد علیه‌السلام از مجموعه‌‌ی صلوات بر حجج طاهره علیهم‌السلام، استاد صفری از کتاب انسان 250 ساله این نکته را بیان نمودند که باید در سیره‌ی اهل بیت علیهم‌السلام خط کلی و محور اصلی هدایتی را به دست آوریم. در غیر این صورت ممکن است برخی رفتارها برایمان متناقض به نظر برسد و انسان مجبور به توجیه این رفتارها شود و به تحلیل‌های غلط دست یابد. در حالی که درک درست خط اصلی هدایت موجب فهم رفتار معصومان در طی دوران حیاتشان می‌گردد. سپس استاد کاویانی به مرور نکات فرازهای قبلی پرداختند. در ادامه نیز استاد باقری فرازهای جدید را شرح دادند:

فراز 9: «فَمَثَلَ بَيْنَ يَدَيْكَ مُتَضَرِّعاً ، وَ غَمَّضَ بَصَرَهُ إِلَى الْأَرْضِ مُتَخَشِّعاً ، وَ طَأْطَأَ رَأْسَهُ لِعِزَّتِكَ مُتَذَلِّلا ، وَ أَبَثَّكَ مِنْ سِرِّهِ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنْهُ خُضُوعاً ، وَ عَدَّدَ مِنْ ذُنُوبِهِ مَا أَنْتَ أَحْصَى لَهَا خُشُوعاً ، وَ اسْتَغَاثَ بِكَ مِنْ عَظِيمِ مَا وَقَعَ بِهِ فِي عِلْمِكَ وَ قَبِيحِ مَا فَضَحَهُ فِي حُكْمِكَ مِنْ ذُنُوبٍ أَدْبَرَتْ لَذَّاتُهَا فَذَهَبَتْ ، وَ أَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ»

پس با حال زاری و ذلّت پیش رویت ایستاده و از روی تواضع و فروتنی دیده‌اش را به سوی زمین انداخته و سرش را در برابر عزّتت، ذلیلانه به زیرافکنده؛ و خاضعانه رازش را که تو از او به آن داناتری، برایت آشکار ساخته؛ و خاشعانه گناهانش را که حضرتت به تعدادش آگاه‌تر است برشمرده؛ و برای نجات از گناهان بزرگی که برای مرتکب شونده‌اش در علم تو، عین هلاکت است؛ و زشتی اعمالی که در عرصۀ قضا و قدَرَت او را رسوا کرده، به فریادرسی و طلب یاری برخاسته؛ همان گناهانی که روزگار لذّت‌هایش پشت کرده و از بین رفته و پیامدهای زیان بخشش به جا مانده و گریبان‌گیر شده.

مَثَلَ؛ مقام امتثال را بیان می‌کند و این فراز نشان دهنده‎‌ی رفتار لازم عبد در قبال مولاست که باید خضوع و خشوع انسان در ظاهرش مشهود باشد. غمض؛ به معنی چشم را کاملا پایین انداختن است. در اثر خشوع و فاصله گرفتن از گناهان، انسان می‌تواند از خطاهایش عبور کند و بعد باید قلب را صفا و جلا بخشد و پس از آن دل را به زیور اخلاق و ویژگی‌های نیک زینت کند.

طأطأ رأسه؛ دال بر به زیرآوردن سر می‌باشد. به طور کلی قرآن و روایات دارای لایه‌های عمیق معنایی هستند و حفظ و انتشار آن‌ها موجب تاثیرگذاری‌های گوناگون در مخاطبین می‌شود. در صحیفه‌ی سجادیه نیز عمق‌بخشی به زوایای مختلف معنا در کلام امام سجاد علیه‌السلام کاملا ملموس است.

هستی انسان و هر رشد و امکانی که دارد وابسته به خداوند است و توجه به این جایگاه موجب نهایت ذلت عبد در برابر پروردگار می‌شود. عبدی که سر به زیر به درگاه خداوند آمده است و دارد راز دل خود یعنی اعمالش را فقط به خالق خود اعتراف می‌نماید. انسان بعد از رسیدن به مرحله‌ی استغفار زبانی باید گناهانش دانه‌دانه احتساب کند و خود را در مقابل خداوند بشکند.

در انتهای جلسه خانم ناطقیان دعا فرمودند و جلسه پایان یافت.

• < قبلی
• بعدی >