جلسه صد و سی و نهم تدبر صحیفه سجادیه

به گزارش معاونت پژوهش مدرسه صد‌و‌سی‌و‌نهمین جلسه‌ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه‌ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز دوشنبه 9آبان‌ماه 1402 ساعت 16، در‌ نرم‌افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت است در ذكر توبه و درخواست آن از پروردگار»(دعای31) برگزار گردید. در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد ^{علیه‌السلام} از مجموعه‌‌ی صلوات بر حجج طاهره^{علیهم‌السلام}، استاد کاویانی به مرور نکات بیان شده در خصوص کتاب انسان 250 ساله پرداختند:

• مظلومیت و غربت ائمه ^{علیهم السلام} علت اصلی پرداخت به موضوع انسان 250 ساله می‌باشد.
• عدم توجه به مبارزه‌ی سیاسی اهل بیت ^{علیهم السلام}
• حرکت هدایتی اهل بیت ^{علیهم السلام} همگی واحد و در یک راستای یک هدف بوده است.
• روش ایشان به مقتضای زمان حیاتشان و فضای سیاسی متفاوت است.
• اهل بیت ^{علیهم السلام} در صدد تشکیل حکومت اسلامی و الهی بودند.
• امام سجاد ^{علیه السلام} از طرق مختلف مبانی اعتقادی امت اسلامی را اصلاح می‌نمودند که یک از این راه‌ها مناجات و دعاهایی است که از ایشان بر جای مانده است.
• اهل بیت ^{علیهم السلام} در تلاش بودند تا اسلام ناب محمدی ^{صلواته علیه} را تبیین نموده و مبانی ولایت و امامت را برای مسلمانان بیان کنند.

در ادامه استاد باقری فراز نهم از این دعا را شرح دادند:

فراز 9: «فَمَثَلَ بَيْنَ يَدَيْكَ مُتَضَرِّعاً ، وَ غَمَّضَ بَصَرَهُ إِلَى الْأَرْضِ مُتَخَشِّعاً ، وَ طَأْطَأَ رَأْسَهُ لِعِزَّتِكَ مُتَذَلِّلا ، وَ أَبَثَّكَ مِنْ سِرِّهِ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنْهُ خُضُوعاً ، وَ عَدَّدَ مِنْ ذُنُوبِهِ مَا أَنْتَ أَحْصَى لَهَا خُشُوعاً ، وَ اسْتَغَاثَ بِكَ مِنْ عَظِيمِ مَا وَقَعَ بِهِ فِي عِلْمِكَ وَ قَبِيحِ مَا فَضَحَهُ فِي حُكْمِكَ مِنْ ذُنُوبٍ أَدْبَرَتْ لَذَّاتُهَا فَذَهَبَتْ ، وَ أَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ»

پس با حال زاری و ذلّت پیش رویت ایستاده و از روی تواضع و فروتنی دیده‌اش را به سوی زمین انداخته و سرش را در برابر عزّتت، ذلیلانه به زیرافکنده؛ و خاضعانه رازش را که تو از او به آن داناتری، برایت آشکار ساخته؛ و خاشعانه گناهانش را که حضرتت به تعدادش آگاه‌تر است برشمرده؛ و برای نجات از گناهان بزرگی که برای مرتکب شونده‌اش در علم تو، عین هلاکت است؛ و زشتی اعمالی که در عرصۀ قضا و قدَرَت او را رسوا کرده، به فریادرسی و طلب یاری برخاسته؛ همان گناهانی که روزگار لذّت‌هایش پشت کرده و از بین رفته و پیامدهای زیان بخشش به جا مانده و گریبان‌گیر شده.

انسان معمولا می‌داند که چه اشتباهاتی را مرتکب شده است اما نمی‌پذیرد و شمارش گناهان به او کمک می‌کند تا حقیقت اعمالش را قبول نماید. گاهی نیز آدمی به خطاهای خود واقف نیست و بررسی و شمارش افعالش موجب اشراف به گناهانش می‌شود. غوث به معنای درخواست کمک می‌باشد.

نقل است که حضرت موسی^{علیه السلام} از ابلیس پرسیدند: چه گناهی در صورت ارتکاب، بشر را رها نخواهد کرد؟

ابلیس پاسخ داد سه گناه دارای این ویژگی هستند که من فرد مرتکب آن‌ها را رها نخواهم کرد و در انسان پایدار می‌ماند:

1. عُجب و خودشیفتگی انسان
2. طاعت و عبادت خود را بزرگ ببیند.
3. گناه خود را کوچک ببیند.

خطاهای آدمی در لحظه‌ای کوتاهی روی می‌دهد اما عواقب و آثار آن در طولانی‌مدت زندگی انسان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد که ذنب نیز به معنای همین دنباله‌دار بودن تاثیر گناه در زندگی بشر است.

در انتهای جلسه خانم ناطقیان دعا فرمودند و جلسه پایان یافت.

Tweet