به گزارش معاونت فرهنگی مدرسه، یازدهمین جلسه تفسیر قرآن کریم با سخنرانی استاد گرانقدر سرکار خانم جواهری و با حضور اساتید و طلاب گرامی در روز شنبه 3 اسفند برگزار شد.
استاد جواهری در تفسیر سوره توبه آیه 61 گفت: مقصود از «مِنْهُمُ»؛ يا گروه منافقان است، يا برخى افراد سست ايمان كه از روى ترس در جبهه شركت نكردند و پس از جنگ، عذر و بهانه مى‌آوردند. چند نکته قابل تأمل در این آیه این است :

1. گروهى دائماً پيامبراكرم صلى الله عليه و آله را اذيّت مى‌كردند. «يُؤْذُونَ»  2. همه‌ى اصحاب پيامبر، عادل نبودند و برخى پيامبر را مى‌آزردند. «يُؤْذُون».  3. رهبرى امّت، ملازم آزار ديدن از خودى و بيگانه است. «يُؤْذُونَ النَّبِيَّ»  4. آزار پيامبر، كفر است.تقابل‌ «الَّذِينَ يُؤْذُونَ».
5. منافقان حتّى عليه پيامبر نيز تبليغات و جوسازى مى‌كردند. «يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ».  6. خداوند، پيامبرش را از حرف‌هاى محرمانه و درونْ‌گروهىِ مخالفان، آگاه مى‌سازد. «يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ»  7. به همه مردم اجازه‌ى سخن بدهيد تا نگويند حاضر به شنيدن حرف ما نيستيد، هر چند به ساده‌لوحى متّهم شويد.
8. از آداب گوش دادن، توجّه با تمام وجود به سخنانِ گوينده است
آیه 62 سوره توبه: قومى از منافقین بدون عذرى تخلف ورزیدند و عذرهاى دروغ مى آوردند و بر عذر خود سوگند یاد مى کردند و خداوند درباره آنان این آیه را فرستاد. چند استفاده از این آیه می توان برد: 1. منافق، پيوسته در بيم، وحشت و اضطراب است و مى‌خواهد با سوگند و تظاهر، از اعتقادات مذهبى مردم سوء استفاده كرده و توجّه آنان را به خود جلب كند. يَحْلِفُونَ‌ ... لَكُمْ  2  .فريب هر سوگندى را مخوريد، چون گاهى مقدّسات، دستاويز نامقدّسين قرار مى‌گيرد.
3. براى مؤمن، رضايت خداوند اصل است، نه پسند مردم. وَ اللَّهُ‌ ... أَحَقُّ أَنْ يُرْضُوهُ  4 .رضايت رسول، همان رضايت الهى است. ‌
5.هركس رضاى خلق را بر رضاى خالق ترجيح دهد، سهمى از نفاق دارد و بايد توبيخ شود.
استاد جواهری در ادامه سوره توبه آیه 63 اینگونه بیان کرد :
این آیه در رابطه با مخالفت منافقان است که می توان چند استفاده نمود:
1. مخالفت با رهبر حق، مخالفت با خداست. «مَنْ يُحادِدِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ
2. حفظ آبرو از طريق سوگند دروغ، نمونه‌ى دشمنى و سرسختى با خداست. يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ‌ ... يُحادِدِ اللَّهَ‌
3. ثمره‌ى سرسختى افراد آگاه در برابر دين خدا، دوزخ ابدى است. أَ لَمْ يَعْلَمُوا ... فَأَنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ‌
4. ياد دوزخ مى‌تواند مانع سرسختى و لجاجت باشد. «فَأَنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ
در ادامه و آیه 64 : گروهى از منافقان، تصميم گرفتند شتر پيامبر را در بازگشت از جنگ تبوك در گردنه‌اى رَم دهند تا پيامبر صلى الله عليه و آله كشته شود که  رسول خدا از تصميم آنان از طريق وحى با خبر شد. در اینجا چند نکته را می توان بیان کرد:
1. منافق، هر لحظه از افشا شدن چهره‌اش نگران است. «يَحْذَرُ الْمُنافِقُونَ
2. منافقان مى‌دانستند كه خداوند بر كارشان آگاه است و پيامبر اسلام حقّ است و با خدا رابطه دارد، به همين دليل نگران نزول سوره‌اى و افشا شدن خود بودند. يَحْذَرُ الْمُنافِقُونَ‌ ...
3. آيات قرآن بر اساس نيازها و به تدريج نازل مى‌شده است. أَنْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ ...
4. استهزا، شيوه‌ى منافقان است. «اسْتَهْزِؤُا»
5. سنّت و وعده‌ى الهى در مورد منافقان، افشاگرى است، پس از نيش‌هاى آنان نگران نباشيم.
6. اراده‌ى خداوند، بر تمايل منافقان غالب است. يَحْذَرُ .
7. تهديد منافقان لازم است.
استاد جواهری در پایان و تفسیر سوره توبه آیه 65 گفت:
 آيه، مربوط به جنگ تبوك است كه منافقان قصد كشتن پيامبر را در بازگشت داشتنند. چند نکته در این آیه مطرح است که 1. دروغ و توجيه‌گرى، از كارهاى دائمى منافقان است. «لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ»
2. عقب‌نشينى، احساس ضعف و تزوير و اصرار بر خلاف، حتّى پس از افشاى توطئه نشانه‌ى منافق است. «لَيَقُولُنَّ إِنَّما كُنَّا نَخُوضُ وَ نَلْعَبُ»
3. خداوند از توجيه‌گرى‌ها و آينده منافقان خبر داده و آنان را رسوا كرده است.
4. منافقان براى تبرئه خود هم سوگند خوردند و هم قصد خود را صددرصد شوخى دانستند.
5. پيامبر مأمور توبيخ منافقان است.   6. شوخى با مقدّسات دينى جايز نيست

• < قبلی
• بعدی >