به گزارش فرهنگی معاونت فرهنگی مدرسه ، جلسه روزانه و جزء خوانی تفسیر قرآن کریم از اول ماه مبارک رمضان به صورت مجازی برگزار شد.
استاد در روز سوم ماه مبارک رمضان در تفسیر جزء سوم آیه ۲۶۷ سوره بقره گفت: این آیه در مورد انفاق است. هدف از انفاق، رهايى از بخل است، نه رهايى از اشياى بى‌ارزش و نامطلوب و در انفاق، تفاوتى ميان پول نقد يا كالایی که می دهیم،
نيست. در انفاق نه تنها از چيزهاى ناپاك و پست انفاق نكنيد، بلكه به فكر آن نيز نيفتيد.
باید بدانیم اثر انفاق به خود ما بر مى‌گردد، وگرنه خداوند غنى و بى‌نياز است.
در ادامه آیه ۲۶۸ بیان کرد: به هنگام انفاق، شيطان به سراغ انسان مى‌آيد و القاء مى‌كند كه اگر امروز انفاق كنى فردا خودت فقير خواهى شد، بهتر است اموالت را ذخيره كنى تا به هنگام پيرى و بيمارى و ...،
خرج نمايى. اينها القائات و وعده‌هاى شيطانى است.
در تفسیرآیه۲۶۹ سوره بقره بیان داشتند:  معنای حکیم حكمت را به معنى معرفت و شناختِ اسرار و آگاهى از حقايق و رسيدن به حقّ. یعنی اگر حکمت را کسی درک کرد حکیم هم می شود.
در روايات مى‌خوانيم: حكمت، معرفت و تفقّه در دين است. حكمت، اطاعت از خدا، شناخت امام و پرهيز از گناهان كبيره است.
درسته که مال وثروت خير است، ولى خيرِ كثير، داشتنِ ديد و قدرت تشخيص است. كسانى كه از آن خير انفاق كنند، به خير كثير مى‌رسند.
حكمت هديه‌اى كليدى و ما در همه‌ى خيرات است. هركه آن را داشت چيزهاى زيادى خواهد داشت.  و هرکسی هم نمی تواند به ارزش حكمت پى ببرد.
استاد در آخرین آیات سوره بقره اشاره کرد : هر مالى را كه انفاق یا نذر كرده اید، پس قطعاً خداوند آن را مى‌داند و براى ستمگران هيچ ياورى نيست.
در این آیه ۳ اصول دین نهفته است. توحید، نبوت و معاد . آمادگی انسان از تکلیفی که خداوند برایش مشخص کرده و درخواست رحمت و مغفرت است.
استاد جواهری در ادامه  سوره آل عمران ایه اول گفت: بنابر اين عزّت و ذلّت از خداست، ولى ايجاد زمينه‌هاى آن به دست خود ماست.
مالك واقعى تمامى حكومت‌ها خداست. مُلك براى غير خدا، موقّتى و محدود است.
در آیه بعد شرط معبود شدن، داشتن كمالات ذاتى است و تنها خداوند است كه قائم به ذات خويش و بى‌نياز مطلق است.  
استاد در ادامه سوره آل عمران گفت: قرآن از هرگونه باطلى مصونيّت داشته و منطبق با حقيقت است.
غير از خداوند هيچ‌كس، نه در دنيا و نه در آخرت، نمى‌تواند نيازهاى واقعى انسان را تأمين كند و انسان در هر حال به او نيازمند است.
استاد در پایان و در تفسیر آیه ۲۶ آل عمران گفت: هركس براى خداوند تواضع و فروتنى كند، خداوند او را عزيز مى‌كند و هركس تكبّر نمايد، خدا او را ذليل مى‌گرداند.
بنابر اين عزّت و ذلّت از خداست، ولى ايجاد زمينه‌هاى آن به دست خود ماست و جبری در کار نمی باشد.
چند موارد می توان از این آیه برداشت کرد:
۱. مالك واقعى تمامى حكومت‌ها خداست. مُلك براى غير خدا، موقّتى و محدود است.
۲. اكنون كه مالك اوست پس ديگران امانتدارى بيش نيستند و بايد طبق رضاى مالك اصلى عمل كنند.
۳. اگر انسان مالك مُلك نيست چرا با داشتن آن مغرور و با از دست دادنش مأيوس شود!
۴. خداوند به هر كس كه شايسته و لايق باشد، حكومت مى‌دهد. همان گونه كه به سليمان، يوسف، طالوت و ذوالقرنين عطا نمود.
۵. حكومت و حاكميّت، دلبستگى‌آور است. «تَنْزِعُ الْمُلْكَ» «نزع» به معناى كندن است و نشانه يك نوع دلبستگى است.
۶. عزّت و ذلّت به دست خداست، ما از ديگران توقّع عزّت نداشته باشيم.
۷. آنچه از اوست، چه دادن‌ها و گرفتن‌ها، همه خير است، گرچه در قضاوت‌هاى عجولانه‌ى ما فلسفه‌ى آن را ندانيم.
۸. كسى كه بر هر كارى قدرت دارد چيزى جز خير سر نمى‌زند. پس سرچشمه‌ى بدى‌ها عجز و ناتوانى است و مربوط به خداوند نمی شود.

• < قبلی
• بعدی >