جلسه صد و چهل‌ و ششم تدبر صحیفه سجادیه

به گزارش معاونت پژوهش مدرسه صد ‌و ‌چهل‌ و ششمین جلسه‌ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه‌ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز سه‌شنبه 12 دی‌ماه 1402 ساعت 16، در‌ نرم‌افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت است در ذكر توبه و درخواست آن از پروردگار»(دعای31) برگزار گردید. در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد ^{علیه‌السلام} از مجموعه‌‌ی صلوات بر حجج طاهره ^{علیهم‌السلام}، خانم ناطقیان نکاتی از سیره‌ی امام سجاد ^{علیه السلام} را (از کتاب انسان 250 ساله‎ی مقام معظم رهبری) بیان کردند:

• هدف امام سجاد علیه‌السلام تشکیل حکومت اسلامی بوده است.
• این هدف باید بر مبنای نشر اندیشه‌ی صحیح اسلامی صورت گیرد. در حالی که امت اسلامی پس از واقعه‌ی عاشورا از تفکر ناب اسلامی بسیار دورافتاده بود.
• بزرگ‌ترین نقش امام سجاد ^{علیه‌السلام} احیا و تبیین تفکر اصیل اسلامی(توحید، معاد، نبوت و ...) بود.
• همچنین تبیین حقانیت کسانی که جریان هدایتی به دست آن‌هاست، از مهم‌ترین مسئولیت‌های ایشان بود؛ این وظیفه در حالی است که طاغوت تبلیغات منفی بسیاری را علیه خاندان نبی اکرم ^{صلوات الله علیهم} میان جامعه‌ی اسلامی منتشر کرده بود.(مانند جعل روایات نبوی با مضامینی علیه اهل بیت علیهم السلام)
• احیای تشکیلات شیعی که در واقعه‌ی عاشورا و حَرّه این تشکیلات متلاشی شده بود.
• در ادامه استاد صفری به مروری بر خلاصه‌ی نکات فرازهای قبلی پرداختند؛ سپس خانم ناطقیان شرح فرازهای جدید را بیان نمودند:

فراز 18: «اللَّهُمَّ وَ عَلَيَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ ، وَ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِيتُهُنَّ ، وَ كُلُّهُنَّ بِعَيْنِكَ الَّتِي لَا تَنَامُ ، وَ عِلْمِكَ الَّذِي لَا يَنْسَى ، فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا ، وَ احْطُطْ عَنِّي وِزْرَهَا ، وَ خَفِّفْ عَنِّي ثِقْلَهَا ، وَ اعْصِمْنِي مِنْ أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا .»

خدایا! حق و حقوق قابل مطالبه‌ای از مردم به عهدۀ من است که آن‌ها را به یاد دارم و حق و حقوقی است که از یاد برده‌ام و همۀ آن‌ها در برابر چشم توست که به خواب نمی‌رود؛ و در مقابل دانش توست که فراموش نمی‌کند؛ پس در برابر آن حقوق، به صاحبانش عوض ده؛ و گرانی آن‌ها را از دوش من فرود آر و سنگینی‌اش را از من بردار و مرا از این که مرتکب مانند آن‌ها شوم، حفظ کن.

فراز 19: «اللَّهُمَّ وَ إِنَّهُ لَا وَفَاءَ لِي بِالتَّوْبَةِ إِلَّا بِعِصْمَتِكَ ، وَ لَا اسْتِمْسَاكَ بِي عَنِ الْخَطَايَا إِلَّا عَنْ قُوَّتِكَ ، فَقَوِّنِي بِقُوَّةٍ كَافِيَةٍ ، وَ تَوَلَّنِي بِعِصْمَةٍ مَانِعَةٍ.»

خدایا! برای من قدرت وفای به توبه نیست جز به نگهداری تو و توان خودداری از خطاها نیست مگر از ناحیۀ نیرو و توان تو؛ پس مرا به نیرویی کفایت‌کننده نیرومند ساز و به نگه‌دارنده‌ای بازدارنده، یاری‌ام ده.

اساس تربیت اسلامی، توحید است و این نگاه در این فراز به خوبی خود را نشان می‌دهد. انسان فقط زمانی قدرت بر توبه پیدا می‌کند که خدا او را بر این امر یاری و توان دهد.

فراز 20: «اللَّهُمَّ أَيُّمَا عَبْدٍ تَابَ إِلَيْكَ وَ هُوَ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ فَاسِخٌ لِتَوْبَتِهِ ، وَ عَائِدٌ فِي ذَنْبِهِ وَ خَطِيئَتِهِ ، فَإِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَكُونَ كَذَلِكَ ، فَاجْعَلْ تَوْبَتِي هَذِهِ تَوْبَةً لَا أَحْتَاجُ بَعْدَهَا إِلَى تَوْبَةٍ . تَوْبَةً مُوجِبَةً لِمحْوِ مَا سَلَفَ ، وَ السَّلَامَةِ فِيمَا بَقِيَ»

خدایا! هر بنده‌ای که به پیشگاهت توبه کند ولی در علم غیب تو معلوم است که شکنندۀ توبه است و بازگشت کرده‌است به گناه و خطایش؛ من به تو پناه می‌آورم از این که چنین باشم؛ پس این توبۀ مرا توبه‌ای قرار ده که پس از آن نیازمند به توبه‌ای نباشم؛ توبه‌ای سبب محو شدن گناهان گذشته و سلامت از گناه در باقی‌ماندۀ عمر.

توبه‌ی انسان باید به گونه‌ای باشد که تضمین‌کننده‌ی آینده‌ی عبد نیز باشد و به گناه بازنگردد.

استاد کاویانی در ادامه این‌طور بیان کردند که انسان باید از خدا درخواست کند تا با قدرت الهی همه‌ی امکانات ،توان و نیروی انسان به سمت خدا جهت گیرد و چرخشی در مسیر زندگی عبد روی دهد. سپس پروردگار تبعات گناهان را از انسان و حیات او بردارد و بعد از آن، خدا عبد را بر حفظ توبه و وفای به توبه کمک کند و قدرت بخشد. در پایان خانم ناطقیان دعا فرمودند و جلسه به پایان رسید.

Tweet