به گزارش معاونت پژوهش مدرسه صد و بیستو پنجمین جلسه ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز یکشنبه 28 خرداد 1402 ساعت 16، در نرم افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت است هنگامی که رزق و روزى بر او تنگ مى‌‌شد»(دعای29) برگزار گردید. در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد علیه السلام از مجموعه ی صلوات بر حجج طاهره علیهم السلام، خانم شاهرخ طهرانی ضمن تسلیت شهادت امام جواد علیه السلام، شرح دعا را بیان نمودند:

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا قُتِّرَ عَلَيْهِ الرِّزْقُ

قُتِر به معنای تنگی در نفقه و معاش است و رزق چیزی است که بقای موجودات به آن بستگی دارد.

فراز 1: «اللَّهُمَّ إِنَّكَ ابْتَلَيْتَنَا فِي أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ ، وَ فِي آجَالِنَا بِطُولِ الْأَمَلِ حَتَّى الَتمَسْنَا أَرْزَاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقِينَ ، وَ طَمِعْنَا بِآمَالِنَا فِي أَعْمَارِ الْمُعَمَّرِينَ .» .

خدایا! ما را در رزق و روزیمان به یقین نداشتن و در مدّت زندگی‌مان به درازی آرزو آزمودی؛ تا جایی که روزی‌های تو را، از روزی خوران خواستیم؛ و به آرزویمان نسبت به عمر طولانی، در عمر سال‌خوردگان طمع بستیم.

ابتلاء به معنی آزمایش است و از آن جایی که به انسان نسبت داده شده، ابتلاء از سنت های الهی می باشد و این سنت میان کل بشریت مشترک هست و شامل اولیای الهی نیز می گردد. این سنت با چهار اسباب و حکمت برای انسان طراحی شده است:

1. اکرام انسان با دوری از آلودگی های دنیوی
2. 2. ایجاد تضرع و ابتهال(با حال زاری دعا نمودن) بیشتر در بشر نسبت به خداوند
3. 3. آزمودن مستکبران
4. 4. بخشیدن صواب بسیار برای تنگی رزق

ضمیر متکلم مع الغیر در این فراز نشان دهنده شمولیت ابتلا برای سایر انسان هاست و سوءظن حرام همین بدبینی در خصوص روزی می باشد و امری است شایع که معمولا در مواجهه فقرا با اغنیا نسبت به خداوند در وجود مستمندان شکل می گیرد بنابراین یقین به رزاق بودن خداوند امری واجب است. آجال مدت عمر را می رساند و أمل به معنای آرزوی بشر است و آرزوهای دراز خود مانع پیمودن راه حق هستند. سوءظن به پروردگار موجب درخواست روزی از غیر خداوند می گردد. همچنین طول آرزو نیز به طمع در عمر کهنسالان می انجامد.

فراز 2: «فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لَنَا يَقِيناً صَادِقاً تَكْفِينَا بِهِ مِنْ مَؤُونَةِ الطَّلَبِ ، وَ أَلْهِمْنَا ثِقَةً خَالِصَةً تُعْفِينَا بِهَا مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ»

پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و ما را یقینی راستین بخش که به سبب آن از مشقّت طلب روزی بی‌نیازمان کنی و اطمینانی خالص به ما الهام کن تا به سبب آن از شدّت رنج و تعب نگاهمان داری.

ضمیر جمع در «هب لنا » نشان از این مطلب است که بهتر است درخواست از خداوند به صورت عمومی باشد. یقین صادق یکی از بهترین انواع یقین است که در قلب راسخ می باشد و مانع از سوءظن به خداوند می گردد. موونه به زحمت درخواست روزی از غیر خدا اشاره می کند. گاهی امدادهای الهی از طریق الهام به انسان تعلق می گیرد و از این فرازها این طور استفاده می شود که انسان برای رهایی از سوءظن به خداوند نیازمند الهام های الهی است؛ الهامی که حاوی اطمینان خالص به خداوند باشد.

در ادامه استاد باقری با تسلیت ایام شهادت به بیان نکاتی پرداختند:

قُتِر به معنای ضیق و تنگی است. در قرآن کریم؛ سوره اسراء-(آیه: 30) می فرماید: « إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا »؛ یقدر در این آیه به معنای ضیق کردن می باشد.

ابتلا به معنای اختبار از درون چیزی است؛ به نوعی سازوکار آشکار کننده صفات، استدادها و درون برای خود انسان می باشد حال ابتلا گاهی با خیر است و گاهی با شر صورت می گیرد. ابتلای در رزق هم دو گونه است گاهی در بسط رزق و گاهی در ضیق رزق. حقیقت هر انسانی در غنا و فقر به شکل متفاوتی بروز و ظهور می کند و واکنش نشان می دهد.

در ادامه استاد صفری ضمن تشکر از خانم شاهرخ طهرانی و استاد باقری، نکاتی را فرمودند و سپس خانم دعا فرمودند و جلسه خاتمه یافت.

• < قبلی
• بعدی >