به گزارش معاونت پژوهش مدرسه صد ‌و ‌چهل‌ و سومین جلسه‌ی پژوهشی تدبر و محوربندی و بازخوانی صحیفه‌ی سجادیه با حضور اساتید و طلاب این مدرسه در روز سه‌شنبه 14 آذرماه 1402 ساعت 16، در‌ نرم‌افزار «قرار» با موضوع «دعاى آن حضرت است در ذكر توبه و درخواست آن از پروردگار»(دعای31) برگزار گردید. در ابتدای جلسه پس از پخش صوت قرآن کریم و صلوات امام سجاد ^{علیه‌السلام} از مجموعه‌‌ی صلوات بر حجج طاهره^{علیهم‌السلام}، استاد صفری به بیان نکاتی از سیره‌ی امام سجاد علیه‌السلام از دیدگاه مقام معظم رهبری از کتاب انسان 250 ساله پرداختند:

روش مبارزاتی امام سجاد علیه‌السلام سی و پنج سال ادامه داشت تا زمانی که ودیعه‌ی امامت به فرزندشان امام باقر علیه‌السلام انتقال یافت. امام باقر و صادق علیهما‌السلام زمینه‌های احیای دوباره‌ی اسلام و مسلمانان را با مکتب علمی نبوی فراهم آوردند در حالی که مردم بعد از شهادت امام حسین علیه‌السلام به ارتداد کشیده شده بودند.

در ادامه استاد باقری فرازهای جدید دعا را شرح دادند:

فراز 13: « اللَّهُمَّ وَ ثَبِّتْ فِي طَاعَتِكَ نِيَّتِي ، وَ أَحْكِمْ فِي عِبَادَتِكَ بَصِيرَتِي، وَ وَفِّقْنِي مِنَ الْأَعْمَالِ لِمَا تَغْسِلُ بِهِ دَنَسَ الْخَطَايَا عَنِّي ، وَ تَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِكَ وَ مِلَّةِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا تَوَفَّيْتَنِي».

خدایا! نیّتم را در طاعتت استوار کن و بینشم را در بندگی‌ات محکم فرما و به اعمالی موفّقم دار که به سبب آن اعمال، چرکی خطاها را از من بشویی و هنگامی‌که می‌خواهی جانم را بگیری، مرا بر آیین خود و آیین پیامبرت محمّد - علیه‌السلام - بمیران.

امام علیه‌السلام در چهار مرتبه سازوکار توبه را برای عبد بیان می‌کنند:

1. ثَبِّتْ فِي طَاعَتِكَ نِيَّتِي
2. أَحْكِمْ فِي عِبَادَتِكَ بَصِيرَتِي
3. وَفِّقْنِي مِنَ الْأَعْمَالِ لِمَا تَغْسِلُ بِهِ دَنَسَ الْخَطَايَا عَنِّي
4. تَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِكَ وَ مِلَّةِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا تَوَفَّيْتَنِي؛ منظور سنت و سیره‌ی عملی نبی اکرم است.

فراز 14: « اللَّهُمَّ إِنِّي أَتُوبُ إِلَيْكَ فِي مَقَامِي هَذَا مِنْ كَبَائِرِ ذُنُوبِي وَ صَغَائِرِهَا ، وَ بَوَاطِنِ سَيِّئَاتِي وَ ظَوَاهِرِهَا ، وَ سَوَالِفِ زَلَّاتِي وَ حَوَادِثِهَا ، تَوْبَةَ مَنْ لَا يُحَدِّثُ نَفْسَهُ بِمَعْصِيَةٍ ، وَ لَا يُضْمِرُ أَنْ يَعُودَ فِي خَطِيئَةٍ ».

خدایا! در این موقعیتی که هستم، از گناهان بزرگ و کوچکم و پوشیده و آشکارم و از لغزش‌های گذشته و جدیدم، به سویت توبه می‌کنم؛ توبۀ کسی که با خود از گناه سخن نمی‌گوید و اندیشه بازگشتن در عرصۀ خطا را به خاطرش راه نمی‌دهد.

إِنِّي أَتُوبُ إِلَيْكَ؛ اشاره به توبه‌ی از روی آگاهی و اختیار است. تقسیم گناهان به صغیر و کبیر برگرفته از آیات قرآن کریم است. هر گناهی که انسان انجام دهد موجب دوری انسان از خداوند می‌شود. برخی خطاها به قدری اثرگذار است که موجب سقوط آشکار فرد می‌شود که به آن‌ها کبائر می‌گویند؛ بعضی از آن‌ها را خداوند در قرآن صراحتا نام برده است مانند: ربا، کم‌فروشی، خوردن مال یتیم و غیره. در قرآن کریم نیز انسان از ظواهر و باطن‌های گناهان برحذر داشته شده است. سوالف جمع سلف و دلالت بر معنای گذشته دارد. زلات جمع زلت و به معنای لغزش‌ها است. در این فراز عبد از سه دسته گناه توبه می‌کند؛ توبه‌ای که در آن حدیثِ نفس گناه نباشد و حتی در فکر انسان بازگشت به آن گناه خطور نکند. در پایان نیز استاد باقری دعا فرمودند و جلسه خاتمه یافت.

• < قبلی
• بعدی >